Categorie: Blogs

Lunch op uitnodiging

Woensdag 6 februari was het zover: de lunch waar ik  aldoor over heb gesproken. Waar we voor hebben gespaard. Een lunch voor mensen die wel een verzetje of traktatie kunnen gebruiken.

Met hulp van onder andere BUUV werd er een gastenlijst samengesteld en zijn we aan tafel gegaan met 15 mensen bij Brinkmann Café. Super goed verzorgd! Twee grote schalen gevuld met allerlei heerlijk belegde broodjes! Kroketten, pittige kip, carpaccio, panini’s en onbeperkt drinken, voor mijn gevoel allemaal heel erg geslaagd 😉

Ik blijf het een bijzonder gevoel vinden. Dat je het voorrecht hebt mensen te trakteren op leuke dingen. Gewoon, omdat het kan. Met geld wat je verdient door leuke dingen te doen. Dat is toch een win-win!

Er zijn veel mensen betrokken bij acties zoals deze.

Ten eerste natuurlijk alle mensen die iets kopen in de winkel. Dat plantje, een sieraad of iets uit de kringloop, de opbrengst daarvan gaat voor het grootste deel naar ons goede doel. Zonder omzet immers geen geld!

En dan die mensen  die meedoen aan een activiteit waar een vergoeding voor gevraagd wordt, ook zij dragen daarmee bij aan het mogelijk maken van dit soort acties.

Maar ook andere organisaties werken mee. BUUV is van grote waarde geweest in deze, en wat dacht je van Danshuis Haarlem?! Zij hebben de sterren van de hemel gedanst tijdens de dansmarathon om de opbrengst daarvan aan De Leefwinkel te schenken.

Wat een voorrecht om dit te kunnen doen en we gaan er op zeker mee door! Op naar een volgende actie voor onze doelgroep. We gaan er eens goed over nadenken 😉

Dank je wel lieve mensen! 

PS de foto is genomen tijdens de lunch. Graag wil ik er expliciet bij vermelden dat niet alle mensen die op de foto staan, horen bij de doelgroep van de stichting. Er waren ook gasten aanwezig die De Leefwinkel helpen met allerlei activiteiten en/of die zichzelf inzetten voor anderen, hetzij via BUUV of een andere organisatie of uit eigen naam. Vanzelfsprekend is niet iedereen op de foto gezet. 

Geluk, het is niet vast te pakken, het is er.

Maar.. wat is het nou..?

Ik weet het niet. Tenminste, ik weet het wel, want ik voel het. Maar om het nou in woorden te vatten, dat vind ik wat moeilijker. Geluk. Je blij voelen. En die blijheid weer delen. En vooral ook zien bij een ander. En dan ook  weer zien dat diezelfde blijheid weer verder gaat en doorgegeven wordt. Ja, dat is voor mij geluk. Je “on top of the world” voelen, het gevoel dat alles voor even klopt en dat het allemaal iets betekent. Wat je doet, wat je hoort, ziet en beleefd.

Wij mensen zijn in basis zo simpel. We hebben maar weinig nodig om een goed gevoel te krijgen. Want we zijn altijd blij met kleine dingetjes.  Een vriendelijke woord, een glimlach, een roos of een gesprek, makkelijk te geven en hoe fijn om te ontvangen.

Vandaag was de geluksroute, en wat een bijzondere momenten van geluk zijn er gedeeld. Kleine gesprekjes, mensen verassen met iets kleins als een roos maar met de ‘verplichting” ook weer een roos weg te geven aan een onbekende. Voor sommige een leuke uitdaging, voor andere weer iets waar echt even over nagedacht moest worden. Een klein gebaar met grote impact.. Hoe mooi. Even nadenken hoe je dat kan gaan aanpakken. Ik heb geen idee hoeveel mensen het daadwerkelijke hebben gedaan. Het zet in ieder geval aan tot nadenken. 🙂 De glimlach werd doorgeven..hopelijk hier en daar die tweede roos ook 🙂

De Leefwinkel leefde vandaag, ook dat is een gevoel van geluk. Als je het “geluk” hebt zo’n prachtige ruimte even mogen te gebruiken en om dat weer te kunnen delen met andere geluksbrengers, dat brengt voor mij een gevoel van dankbaarheid. En dankbaarheid is een belangrijke factor in dat gevoel van geluk, ze gaan hand in hand. Zonder het een het ander niet.  Dankbaar zijn voor wat er op dit moment is en het daadwerkelijk zien en voelen, dat kan niet anders dan zorgen voor een moment van geluk.

Misschien is dat de kunst wel van het leven. Zien wat er is en daar naar blijven kijken. Kijken naar de plus en niet naar de min. Plussen en minnen zullen er altijd zijn, maar zelf…ik focus liever op de plus. Plus vermenigvuldigd.

Ik zeg dank je wel aan alle geluksbrengers en gelukszoekers vandaag. Wat een mooie dag. Wat heerlijk om dit te beleven. De geluksbrengers bieden een klein beetje  geluk aan de gelukzoekers  en de  gelukzoekers geven het weer door aan de geluksbrengers. Wat een prachtige cirkel <3

 

 

 

Oud vs Nieuw, loslaten en omarmen. Het klinkt allemaal zo mooi en als cliché, maar achter elk cliché schuilt ervaring, toch?

Oké, we gaan even de diepte in.

2018 Is voor mij persoonlijk een belangrijk jaar geweest. Belangrijk vooral in de zin van loslaten. Loslaten van vastgeroeste ideeën over hoe je je dagen ‘moet’ invullen, loslaten van ambities die je vroeger had en nog steeds aan het nastreven was, maar waarvan je al langer wist dat je daar niet gelukkiger van zou worden. Loslaten van een denkwijze en leefstijl, waarvan ik weet dat het me nooit verder zal brengen. Volledig loslaten lukt me nog niet overal, maar ik ben op weg…

Maar vooral ook loslaten van mijn moeder, vrienden, kennissen, huisdieren. Allemaal zo geliefd maar ze gaan niet met me mee het nieuwe jaar in. Ze zijn er niet meer, afscheid voorgoed dus. Loslaten, het is niet anders. Het was een jaar vol van loslaten, verlies en alles anders.

Daar tegenover staat dat het dus ook een jaar was van nieuwe dingen. Eigen keuzes maken, andere invulling van dagen vinden, goedkeuring – voor de verandering eens van jezelf krijgen in plaats van een ander –  hebben ervoor gezorgd dat ik meer op eigen benen sta. Uit mijn comfort zone durf te komen, bereid ben risico’s te nemen en met angst en zweet een taak op mn hals haal die ik doodeng vindt maar oh zo leuk. Alles anders dus. En ik omarm het.

Ik kan niets meer toevoegen aan het verleden, ik kan er alleen maar naar kijken en zien wat het gebracht heeft. En dat was niet alleen maar verlies. Ik ben er inmiddels van overtuigd, dat als er een deur dichtgaat, er ook weer een deur ergens opengaat. Sterker nog, soms moet een deur dichtgaan wil je ander open kunnen maken. Of zien dat hij openstaat in ieder geval.

Ik omarm wat er nu is. En dat is, dat het is zoals het is. Al dat verlies komt niet meer terug. Maar dat verlies heeft nieuwe dingen gebracht, direct en indirect. En dat omarm ik. Daar ben ik oh zo dankbaar voor. Had ik ooit op dit punt gekomen zonder? Wie zal het weten..

Nieuw is dat ik mijn dagen vul met dingen die ik zo fijn vind om te doen. Zonder het gevoel van verplichting. Ik kan tegenwoordig letterlijk mijn bed uit springen omdat er weer een nieuwe dag is. En dat ik de gordijnen opendoe en zie hoe fijn het eruit ziet buiten. Zon, wind, regen, het maakt allemaal niet uit. Het is licht, de wereld krijgt kleur. ik hou daar zo ontzettend veel van. Ik prijs mezelf gelukkig. Dat ik dit kan doen, en ik ben me zeer bewust van het feit dat ik in gunstige omstandigheden zit dat ik dit kan doen. Dat is een zegen en een cadeau voor het leven.

Een nieuw jaar dus, meestal vol met goede voornemens. Ik heb er een gewoonte van gemaakt om elke ochtend als ik wakker word, een goed voornemen voor die dag te maken. En dat begint steevast met dankbaarheid en bedenken wat ik die dag kan doen voor mezelf en iemand anders.

Voor mezelf zijn er nog wel wat puntjes die weer aandacht vragen hoor..hoe snel vergeet je iets als de tijd voorbij vliegt..ik moet bijvoorbeeld echt weer meer aan mijn gezondheid gaan denken. Hoe snel verzwakken goede voornemens als je het druk hebt, tja. Maar, ik ga ze weer oppakken. Want ik heb ernstig de behoefte nog wat langer op deze prachtige aarde rond te lopen. En vooral, mezelf en heel veel anderen iets aanbieden wat het leven net even iets leuker kan maken. Prachtig voornemen voor een nieuwe dag, vind je ook niet? Een jaar is lang, elke dag is een cadeautje.

Ik heb dus geen goed voornemen voor het hele nieuwe jaar. Ik heb er wel een voor morgen: doen wat goed voelt, en er het beste ervan maken voor mezelf en anderen.

Misschien staan oud en nieuw niet tegenover elkaar, maar is het: het een is er niet zonder de ander. Reden genoeg om dank je wel te zeggen tegen 2018 en nieuwsgierig te zijn naar morgen.

Heb het goed. En zorg dat anderen het ook goed hebben. Morgen en de dagen erna <3

 

 

 

 

 

Eenzaamheid, het is een dingetje..

Wanneer ben je nou eenzaam? Ik weet het niet, ik kan alleen maar nadenken over wat ik zelf af en toe voel

Eenzaamheid…

Ik heb mensen genoeg om me heen, lieve vrienden, familieleden, buren waar ik goed contact mee heb..dus eenzaam, ben ik dat?

Ik ben van de week 50 geworden. alle kinderen waren er, familie van mijn kant was er ook (voor een groot deel) ,  wat kennissen en vrienden… dus eenzaam, nee dat ben ik niet..toch?

Waarom heb ik dan soms toch zo’n eenzaam gevoel?

Hmm.

Naar mijn idee zit eenzaamheid in je vezels, in je systeem. Er kunnen veel mensen om je heen zijn maar je kunt jezelf juist echt wel heel alleen voelen. Waar dat door komt…?

Door die ene die niet de moeite heeft genomen naar je toe te komen..door die ouder die er voor het eerst niet bij is door overlijden.. door juist die mensen die niet de tijd voor je hebben genomen om aandacht voor je te hebben, dat is misschien wel eenzaamheid. Ik ben in die zin niet (altijd) eenzaam, maar ik voel het wel zo af en toe, door het ontbreken van de nodige aandacht misschien.

Kerst en een nieuwjaars wisseling, wat een emoties maakt dat vaak los. We houden allemaal van elkaar en wensen elkaar het allerbeste. Heb jij ook dat kaartje gestuurd naar dat verre familielid? Heb jij ook een kaartje in de bus gestopt van die buren die je eigenlijk nooit spreekt maar toch het beste wenst?

Een wens van een afstand, makkelijk te maken..maar ga je werkelijk bijdragen om die wens in vervulling te laten gaan?

“Ik wens je vooral gezondheid”. Ga jij die mensen helpen? “Ik wens je geluk.” Ga jij weten wat geluk voor hen is en daaraan bijdragen? “ik wens je warme en gezellige dagen”.. Ga jij daar iets mee doen?

Wensen zijn zo makkelijk gedaan, maar…wat wens je nu werkelijk?

Besef dat, waneer je iemand iets toewenst als je dat kaartje beschrijft..of die doorstuur video die je naar iedereen in  je vriendenlijst doorstuurt met één klik – voor het gemak – aan iedereen in je vriendenlijst. Een persoonlijk bericht blijft persoonlijk, daar kan geen digitaal berichtje tegenop 🙂

En bedenk vooral; er zijn veel mensen die geen familie hebben. Geen contact met buren. Geen kinderen die betrokken zijn. Of gewoon geen kinderen hebben. Geen partner. Geen ouders. Geen broers of zussen. Of er zijn mensen die dit allemaal wel hebben maar elke dag toch weer eenzaam afsluiten..door bovenstaande.

Wensen zijn wensen, die komen (hopelijk) vanuit het hart. Vraag aan een ieder wat hun diepste wens is, en het is er één uit het hart. Als mensen een wens doen is het vaak voor een ander.

Ik breek die regel.

Ik wens iets voor mezelf. Ik wens dat ik een heleboel mensen kan verbinden. En daarmee mezelf verbind, met anderen. <3

‘Iedereen heeft recht op een leuk leven’

Wendy

 

 

 

 

 

Ook ik weet wat het is

Wat gebeurt er allemaal de laatste tijd? Dat vraag ik me weleens af. Gewoon, in zo’n momentje dat je even alleen bent en je jezelf afvraagt, jeetje, waar komt dit allemaal vandaan?

Ik heb zulke momenten elke dag. Dan ben ik letterlijk in verwondering over wat er op mn pad komt tegenwoordig.  In verbazing, dat alles op dit moment zo in flow gaat. Raar vind ik dat. Want ik heb echt wel tijden meegemaakt dat niet alles zomaar in flow ging. Absoluut niet zelfs. En ik ben die tijden nog niet vergeten. Sterker nog, ze zijn de drijfveer voor wat ik nu allemaal doe.

Ook ik heb ooit ervaren wat het is om bijvoorbeeld financieel erg veel zorgen te hebben. Net gescheiden, alleen met een kleine dochter van een jaar, een schuld van 10.000 gulden ging er met me mee en ik had niets, letterlijk niets. Nou ja, een zak met kleren, een lamp en een kastje, die had ik wel. Maar verder niets. Ook geen huis. Daar moest ik naar op zoek. Gelukkig wel gevonden: een appartementje van 20 m2. Huiskamer, slaapkamer en keuken in een klein vierkantje. Maar ik had alles en was er toen maar wat gelukkig mee. Ik had een dak boven mn hoofd, mn kleine meid en ik konden warm en lekker slapen.

Van mijn moeder had ik ooit geleerd hoe je geld kon verdelen en dat was maar goed ook: ik had ongeveer met die uitkering 8,50 per dag (gulden). Dat deed ik dan ook braaf onderverdelen. Elke dag boodschappen doen voor 8 gulden en wat ik over had ging in een apart potje. Want die luiers, koffie of wasmiddel had ik ook een keer nodig en dat ging niet van die 8 gulden. Daar spaarde ik voor. Tja. Lang geleden. Maar echt nog niet vergeten.

Ik ben ook min of meer zo opgegroeid. Niet dat ik er als kind ooit iets van gemerkt heb, want ik kan me eerlijk waar niet herinneren dat er iets was wat ik wilde dat niet kon.. ik miste niets en dacht er niet verder over na. Mijn moeder verdeelde elke vrijdagavond tijdens het avondeten, als mijn vader zijn loonzakje had ontvangen, al het geld in aparte potjes. Een potje voor eten en drinken, een potje voor de vaste lasten, een potje voor onvoorziene kosten en een potje extra. En wij als kinderen kregen toen zakgeld. Een kwartje, 50 ct..ik weet het niet meer precies. Maar zo ging het. En het was goed. Voor mij als kind in ieder geval.

Wat later, toen ik “groot was”, met een combinatiegezin met 5 kinderen is het ook niet altijd een vetpot geweest. Vooral als je bedenkt dat er een eigen bedrijf draaide met voor en tegenspoed en de andere partner (ik) in loondienst in de zorg..tel je winst maar uit. Die was er dus niet. Het geld moest er meer uit dan dat er binnen kwam. Maar toch ben ik in de veronderstelling dat onze kinderen er geen schade van hebben opgelopen. Ze wisten het, maar misten niets.. Ze gaan het me vast vertellen hoe het echt voor hen was als zij dit stukje lezen 😉

Het deed me iets en dat doet het nog steeds. Genoeg geld hebben voor de basis in het leven is niet vanzelfsprekend. Soms gebeuren er dingen in een mensenleven die de boel op z’n kop zet. Je altijd veilige haven verdwijnt, je verliest een baan, je partner.. verzin het maar en het gebeurt vast wel ergens. Om armoede vraag je niet, daar kom je in terecht, en niemand creëert zo’n situatie met opzet. Er is altijd een verhaal. Er gebeurt altijd meer achter een voordeur dan je denkt..

Op dit moment ben ik in een positie dat ik niet meer met 8,00 per dag hoef te doen. Misschien zou het af en toe beter zijn het wel te doen, want dan hou ik misschien ook iets over elke maand ( *_^) maar we kunnen nu prima rondkomen van wat er is. De grootste schulden uit het verleden zijn afbetaald, ons gezin is wat kleiner geworden want zij hebben inmiddels zelf een huis en gezin, werk hebben we nog steeds, dus het gaat goed. Ik prijs onszelf daar gelukkig in. En oh wat wens ik dat ook voor anderen.

Geld maakt niet gelukkig, een cliché. We maken daarmee een excuus dat geld er niet toe doet. Heb je er veel van, dan ben je niet per definitie gelukkig. Daar ben ik het wel mee eens. Het was een mooie tijd op  dat hele kleine appartementje met mijn dochter..en met ons heerlijke patchwork gezin later..we waren blij..en dat is zoveel meer waard. Maar, geld heb je nodig. Zo simpel is het. En als je het niet hebt, kun je zeer ongelukkig zijn door het gebrek eraan. Geld maakt niet gelukkig, maar gebrek aan geld maakt wel zeker omstandigheden moeilijker.

Het is mijn missie geworden.

Helaas heb ik geen miljoenen te verdelen, maar ik kan wel dingen doen om geld te verdienen en dat weer besteden aan mensen die het nodig hebben. Hoe fijn is dat om te doen. Jezelf verrijken door te doen wat je leuk vindt en daarmee een ander verrijken door het aan hen te besteden.

Dat is waar – naar mijn idee – het leven om gaat. Waar persoonlijke ontwikkeling om gaat. Waar bewustwording om gaat. We zijn allemaal één, hoe je het ook wendt of keert. Zorg voor jezelf. Zorg voor ander.

‘Iedereen heeft recht op een leuk leven’

Wendy