Oud vs Nieuw, loslaten en omarmen. Het klinkt allemaal zo mooi en als cliché, maar achter elk cliché schuilt ervaring, toch?
Oké, we gaan even de diepte in.
2018 Is voor mij persoonlijk een belangrijk jaar geweest. Belangrijk vooral in de zin van loslaten. Loslaten van vastgeroeste ideeën over hoe je je dagen ‘moet’ invullen, loslaten van ambities die je vroeger had en nog steeds aan het nastreven was, maar waarvan je al langer wist dat je daar niet gelukkiger van zou worden. Loslaten van een denkwijze en leefstijl, waarvan ik weet dat het me nooit verder zal brengen. Volledig loslaten lukt me nog niet overal, maar ik ben op weg…
Maar vooral ook loslaten van mijn moeder, vrienden, kennissen, huisdieren. Allemaal zo geliefd maar ze gaan niet met me mee het nieuwe jaar in. Ze zijn er niet meer, afscheid voorgoed dus. Loslaten, het is niet anders. Het was een jaar vol van loslaten, verlies en alles anders.
Daar tegenover staat dat het dus ook een jaar was van nieuwe dingen. Eigen keuzes maken, andere invulling van dagen vinden, goedkeuring – voor de verandering eens van jezelf krijgen in plaats van een ander – hebben ervoor gezorgd dat ik meer op eigen benen sta. Uit mijn comfort zone durf te komen, bereid ben risico’s te nemen en met angst en zweet een taak op mn hals haal die ik doodeng vindt maar oh zo leuk. Alles anders dus. En ik omarm het.
Ik kan niets meer toevoegen aan het verleden, ik kan er alleen maar naar kijken en zien wat het gebracht heeft. En dat was niet alleen maar verlies. Ik ben er inmiddels van overtuigd, dat als er een deur dichtgaat, er ook weer een deur ergens opengaat. Sterker nog, soms moet een deur dichtgaan wil je ander open kunnen maken. Of zien dat hij openstaat in ieder geval.
Ik omarm wat er nu is. En dat is, dat het is zoals het is. Al dat verlies komt niet meer terug. Maar dat verlies heeft nieuwe dingen gebracht, direct en indirect. En dat omarm ik. Daar ben ik oh zo dankbaar voor. Had ik ooit op dit punt gekomen zonder? Wie zal het weten..
Nieuw is dat ik mijn dagen vul met dingen die ik zo fijn vind om te doen. Zonder het gevoel van verplichting. Ik kan tegenwoordig letterlijk mijn bed uit springen omdat er weer een nieuwe dag is. En dat ik de gordijnen opendoe en zie hoe fijn het eruit ziet buiten. Zon, wind, regen, het maakt allemaal niet uit. Het is licht, de wereld krijgt kleur. ik hou daar zo ontzettend veel van. Ik prijs mezelf gelukkig. Dat ik dit kan doen, en ik ben me zeer bewust van het feit dat ik in gunstige omstandigheden zit dat ik dit kan doen. Dat is een zegen en een cadeau voor het leven.
Een nieuw jaar dus, meestal vol met goede voornemens. Ik heb er een gewoonte van gemaakt om elke ochtend als ik wakker word, een goed voornemen voor die dag te maken. En dat begint steevast met dankbaarheid en bedenken wat ik die dag kan doen voor mezelf en iemand anders.
Voor mezelf zijn er nog wel wat puntjes die weer aandacht vragen hoor..hoe snel vergeet je iets als de tijd voorbij vliegt..ik moet bijvoorbeeld echt weer meer aan mijn gezondheid gaan denken. Hoe snel verzwakken goede voornemens als je het druk hebt, tja. Maar, ik ga ze weer oppakken. Want ik heb ernstig de behoefte nog wat langer op deze prachtige aarde rond te lopen. En vooral, mezelf en heel veel anderen iets aanbieden wat het leven net even iets leuker kan maken. Prachtig voornemen voor een nieuwe dag, vind je ook niet? Een jaar is lang, elke dag is een cadeautje.
Ik heb dus geen goed voornemen voor het hele nieuwe jaar. Ik heb er wel een voor morgen: doen wat goed voelt, en er het beste ervan maken voor mezelf en anderen.
Misschien staan oud en nieuw niet tegenover elkaar, maar is het: het een is er niet zonder de ander. Reden genoeg om dank je wel te zeggen tegen 2018 en nieuwsgierig te zijn naar morgen.
Heb het goed. En zorg dat anderen het ook goed hebben. Morgen en de dagen erna <3
